Siemka! Chcielibyście obejrzeć niemiecki film, ale nie wiecie który wybrać. Oto TOP 20 najlepszych filmów niemieckich 😃
1. Głową w mur (2004), reż. Faith Akin
Głową w mur, zwycięzca Złotego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie oraz zdobywca tytułu Najlepszego Europejskiego Filmu według Europejskiej Akademii Filmowej to prawdziwa, niezależna perła kinematografii z 2004 roku. Cahit, niedoszły samobójca, szukający ulgi w alkoholu i narkotykach, spotyka w swoim życiu Sibel. Młoda Niemka z tureckimi korzeniami, pragnie wyzwolić się z okowów swej konserwatywnej rodziny, a jedyną drogą ku temu ma być małżeństwo. Nawet fikcyjne, z Cahitem… (K. Wdowik)
2. Nosferatu – symfonia grozy (1922), reż. F.W. Murnau
Jeden z najważniejszych filmów kina niemieckiego i kina grozy. Ten klasyk nie jest dziś łatwy do oglądania; stworzony w czerni i bieli, niemy film to jednak produkcja obowiązkowa dla fanów wampirów. Gdy już przyzwyczaicie się do tej archaicznej strony technologicznej, zaliczycie naprawdę udany seans z jednym z najlepszych wcieleń Nosferatu w historii. Warto dodać, że odtwórca roli Draculi, Max Schreck, podczas trwania zdjęć, nie zdejmował swojego kostiumu i spał w drewnianej trumnie… To się nazywa wczucie w rolę, czyż nie? (K. Wdowik)
3. Berlin Calling (2008), reż. Hannes Stöhr
Filmów, których akcja dzieje się w szpitalach psychiatrycznych nigdy za mało. Główny bohater jest znanym producentem techno, a że lubi sobie poszerzać świadomość narkotykami, to i pewnego dnia przedawkowuje. Na tyle mocno by trafić do zakładu dla obłąkanych. Czego o swoim dotychczasowym życiu dowie się podczas pobytu tam musicie zobaczyć sami. Co ciekawe w rolę głównego bohatera, Ikarusa, wciela się Paul Kalkbrenner, który jest także autorem znakomitej ścieżki dźwiękowej do filmu. (D. Stankiewicz)
4. Metropolis (1927), reż. Fritz Lang
To wiekopomne arcydzieło science-fiction Fritza Langa, jest dziś jednym z najlepszych przykładów niemieckiego ekspresjonizmu. Film przedstawia dystopijną wizję miasta przyszłości, gdzie społeczeństwo jest podzielona na dwie grupy. Pierwsza to niewielka, ale za to uprzywilejowana grupa intelektualistów, natomiast druga, utrzymująca niejako miasto przy życiu, to robotnicy, mieszkający pod ziemią. Metropolis na stałe wpisało się w historię kinematografii, stanowiąc inspirację dla wielu filmowców. (K. Wdowik)
5. Eksperyment (2001), reż. Oliver Hirschbiegel
Całkiem prawdopodobne, że kiedyś słyszeliście o niesławnym eksperymencie profesora Zimbardo. Zebrał on grupę studentów, którzy dobrowolnie zgodzili się odegrać role więźniów i strażników w odpowiednio zaaranżowanym pomieszczeniu. W filmie opartym o wydarzenia ze Stanford okres przetrzymania trwa dwa tygodnie, podczas których dojdzie do eskalacji przemocy i zbytniego utożsamienia się z rolami zarówno przez „strażników” jak i „więźniów”. Zdecydowanie jest to mocniejsza wizja od tej amerykańskiej, która na ekranach kin pojawiła się w 2010 roku. (D. Stankiewicz)
6. Biegnij, Lola, biegnij (1998), reż. Tom Tykwer
To jeden z tych filmów, który rozgrywa się w czasie rzeczywistym. Jest krótki, ale bardzo dynamiczny, akcja nie zwalnia zbyt często, a osią fabularną jest zdobycie bardzo dużych pieniędzy w bardzo krótkim czasie. Tytułowa Lola musi się nieźle nabiegać by pomóc swojemu facetowi zdobyć pieniądze dla szefa mafii, które nieszczęśnik zgubił. Świetne kino sensacyjne reżysera i współtwórcy takich dzieł jak Pachnidło, Atlas chmur czy Sense8. (D. Stankiewicz)
7. Okręt (1981), reż. Wolfgang Petersen
Załoga U- Boota w obliczu niebezpiecznej misji. Film został tak skonstruowany, że w pewnym momencie zapominamy, kim są główni bohaterowi i zaczynami traktować film jak film sensacyjny lub przygodowy! Znakomicie przedstawione emocje, dynamiczna akcja i przygoda przyciągają i zachęcają do obejrzenia bardzo dobrego filmu Wolfganga Petersena. Majstersztyk, choć trzeba przygotować się na długi seans. (K. Skrzynecka)
8. Sophie Sholl – ostatnie dni (2005), reż. Marc Rothemund
W wielu historycznych książkach nie jest nawet wspomniane o tym, że w III Rzeszy także istniał ruch oporu przeciwko faszystom. Sophie Scholl to jedyna kobieta, która postanowiła się sprzeciwić władzy Hitlera. Ostatni dni życia młodej działaczki zostały upamiętnione we wspaniałym filmowym dziele Marca Rothermunda. Produkcja naszpikowana jest wieloma idealistycznymi hasłami i w sposób oryginalny przedstawia historię Sophie. Obraz został również nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na Festiwalu Filmowym Berlinale. (K. Skrzynecka)
9. Toni Erdmann (2016) reż. Maren Ade
Niemiecki obraz Toni Erdmann otrzymał nominację do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny oraz kilkanaście innych wyróżnień. Dzieło Marena Ade sprawnie posługuje się groteską, która w wielu momentach wręcz szokuje. Winfried oraz jego lekko przerażające „alter ego” Toni Erdmann uświadamiają widzom, jak samotne jest życie i jak bardzo można popaść w rutynę dnia codziennego. W filmie zachwycają przede wszystkim perfekcyjnie napisane i odegrane przez Sandrę Hüller oraz Petera Simonischeka role głównych bohaterów. Koniecznie obejrzyjcie, nawet parę razy, aby skupić się także na szczegółach! (K. Skrzynecka)
10. Upadek (2004), reż. Oliver Hirschbiegel
Adolf Hitler to bezapelacyjnie jeden z największych zbrodniarzy w historii. Zazwyczaj w filmografii ukazywany jest jako człowiek bez emocji, potwór. Twórcy filmu Upadek postanowili jednak przedstawić faszystę z ludzkimi emocjami. Hitler potrafił uśmiechnąć się do dziecka, ale w filmie ukazane jest, jak po takich małych ludzkich odruchach potrafił w nim się obudzić potwór, powodujący u niego napad agresji. Mistrzostwem w filmie jest gra aktorska oraz znakomicie przygotowana scenografia. Oba te aspekty, jak i również sama fabuła, powodują że jest to jeden z ciekawszych obrazów z niemieckiego dorobku filmowego. (K. Skrzynecka).
11.Victoria (2015), reż. Sebastian Schipper
Spontaniczny wypad na miasto może zmienić się w szaloną przygodę… Jest niebezpiecznie i tragiczne konsekwencje wydarzeń na końcu filmu mogą zszokować widzów. Znakomity dramat Sebastiana Schippera to wciągający obraz, który łączy w sobie kilka konwencji. Momentami jest to film gangsterski stylizowany na amerykańskie produkcje, momentami film z przekazem dla młodzieży, a czasem romans. Znakomity obraz! (K. Skrzynecka)
12. Good Bye Lenin! (2003), reż. Wolfgang Becker
To jeden z moich ulubionych komediodramatów rodem z Niemiec. Matka głównego bohatera po upadku Muru Berlińskiego doznaje tak mocnego szoku, że zapada w śpiączkę. W obawie przed kolejnym atakiem rodzina postanawia utrzymywać ją w przekonaniu, że komunizm się jednak nie skończył. Odtwarza więc klimat minionego ustroju, co doprowadza do zarówno śmiesznych jak i dramatycznych sytuacji. Rewelacyjnie wypada w tym filmie Daniel Brühl, którego na przestrzeni lat mogliśmy zobaczyć u Tarantino w Bękartach wojny, świetnym Wyścigu, a ostatnio w kryminalnym serialu Alienista. (D. Stankiewicz)
13. Witamy u Hartmannów (2016), reż. Simon Verhoeven
Powiem szczerze, że niemiecki humor w komediach jest specyficzny i nie jest łatwo trafić na film, który potrafi rozbawić do łez. Twórcom Witamy u Hartmannów udało się jednak połączyć znakomite żarty z satyrycznym obrazem współczesnych Niemiec oraz przerysowanymi postaciami. Otrzymaliśmy dzięki temu komedię, która potrafi wzruszyć, rozśmieszyć i zachwycić. Kryzys migracyjny jest jednym z ważniejszych tematów filmu i co najlepsze, reżyserowi udaje się być obiektywnym. Znakomity obraz, aż szkoda, że taki niedoceniany! (K. Skrzynecka)
14. Stalingrad (1993), reż. Joseph Vilsmaier
Stalingrad ukazuje II Wojnę Światową z perspektywy żołnierzy III Rzeszy. Po urlopie we Włoszech, Fritz i Manfred zostają skierowani do operacji podbicia Stalingradu. Pomimo wizji mroźnej zimy i niesprzyjających warunków na terytorium Rosji, młodzi żołnierze za wszelką cenę starają się wypełnić rozkaz. Produkcja Vilsmaiera skupia się na ukazaniu niedoli żołnierzy, a także bezwzględności polityków, szafujących ludzkim życiem wyłącznie dla celów prestiżowych i propagandowych. Reżyser wyraźnie podkreśla, iż po obu stronach konfliktu walczą tacy sami ludzie, posłuszni rozkazom, oddający życie za decyzje dyktatorów. (K. Wdowik)
15. Niebo nad Berlinem (1987), reż. Wim Wenders
Powojenny Berlin to obraz nędzy i rozpaczy, a nie chodzi tu tylko o panoramę miasta. Dwóch aniołów ze specjalną misją przemierzają ulice zniszczonej stolicy. I jest to podróż filozoficzno – egzystencjalna, która pobudzi każdego widza do przemyśleń. Niepokój, zwątpienie i pragnienie tej zwykłej miłości towarzyszą bohaterom Nieba nad Berlinem. Piękny obraz z niesamowitymi, czarno – białymi zdjęciami… (K. Skrzynecka)
16. Funny Games (1997), reż. Michael Haneke
To jeden z tych filmów, który wywrócił do góry nogami moje postrzeganie ekranowej rozrywki. Brutalna zabawa z widzem i jego oczekiwaniami, kilkukrotne przełamanie tak zwanej czwartej ściany. Dwóch młodzieńców w biały dzień zaczyna terroryzować zwyczajną rodzinę i obiecuje im oraz widzom, że nad ranem będą martwi. Haneke swoje najbardziej kontrowersyjne dzieło przeniósł do amerykańskich realiów dokładnie 10 lat później, a wystąpili w nim Tim Roth, Naomi Watts czy Michael Pitt. Nie polecam widzom o słabych nerwach, samemu wysławiając film pod niebiosa. (D. Stankiewicz)
17. Biała wstążka (2009), reż. Michael Haneke
Kolejne dzieło Michael’a Haneke, uznawane przez niektórych krytyków za jego największe filmowe osiągnięcie. Biała Wstążka ukazuje niemieckie społeczeństwo w 1913 i 1914 roku. Haneke w swoim stylu obnaża ludzkie zachowania i nie boi się pokazać ciemnej, wstrętnej strony człowieczeństwa. Film nagrodzony Złotą Palmą oraz Złotym Globem. (K. Wdowik)
18. Gabinet doktora Caligari (1920), reż. Robert Wiene
Niemal stuletni już Gabinet doktora Caligari jako pełnoprawny film grozy dziś się nie obroni. Biorąc jednak pod uwagę, iż obraz ten powstał, kiedy kino jeszcze raczkowało, trzeba uznać Gabinet… za dzieło rewolucyjne. Wiele motywów, które po raz pierwszy pojawiły się w dziele Wiene’a, twórcy horrorów wykorzystywali przez lata i robią to dalej. Ale Gabinet doktora Caligari warto rozpatrzeć nie tylko pod kątem historycznym, bowiem kilka elementów tego filmu może intrygować do dziś. Mowa tu przede wszystkim o ręcznie rysowanej, nieco odrealnionej scenografii, nadającej Gabinetowi… surrealizmu. (K. Wdowik)
19. But Manitou (2001), reż. Michael Herbig
Niemcy mają dość specyficzne poczucie humoru, ale ta niewybredna parodia bardzo dobrze się udała. Nie ma to jak po całości obśmiać westernowe klisze i relacje między kowbojami, a Indianami. Ten film był swego czasu bardzo popularny w Polsce, dzięki rewelacyjnej reżyserii dubbingu autorstwa Joanny Wizmur. Śmiało stawiam ten film obok klasyków tego gatunku pokroju francuskiego RRRrrrr!!! Warto sobie odświeżyć, szczególnie, że większość tekstów się w ogóle nie zestarzała. (D. Stankiewicz)
20.WHO AM I. Możesz być kim chcesz (2014), reż. Baran bo Odar
To jeden z najciekawszych filmowych trillerów ostatnich lat, który estetyką zbliżony jest do Mr. Robot, a idee mu przyświecające nie daleko padają od „fight clubowych”. Młody, genialny informatyk zostaje wciągnięty w sieć niebezpiecznych intryg, mających na celu rozsławienie hakerskiej grupy. Jego rosnąca w undergroundzie sława przysparza mu wrogów pod postacią organów ścigania, ale też „kolegów po fachu”. Bardzo podoba mi się twist, którego zupełnie się nie spodziewałem, a który sprawił, że film znalazł się w mojej prywatnej kolekcji. (D. Stankiewicz)
D.Charazińska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz